«Για τους πολλούς»: Οι αναρτήσεις αυτές δεν είναι παρά μια απλή σειρά από παροιμίες.
«Για τους λίγους»: Οι αναρτήσεις αυτές είναι μία προσπάθεια εισαγωγής στην επιστήμη της διακυβέρνησης του εαυτού, και κατ΄ επέκτασιν στην τέχνη της διακυβέρνησης του κόσμου.
Αναρτώ παροιμίες διαφόρων λαών, σκέψεις φιλοσόφων και ρήσεις μεγάλων ανδρών. Τέτοια κυκλοφορούν σε μεγάλο αριθμό, και έχουν όλα ενδιαφέρον, έτσι «δεν κομίζω γλαύκας εις τας Αθήνας». Αλλά το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που τις διαβάζουν και το τι καταλαβαίνουν.
Οι περισσότεροι θα διαβάσουν κάτι έξυπνο και θα σταματήσουν εκεί. Και ίσως να κοροϊδέψουν κιόλας. Ο Λάο Τσε έχει πει σχετικά με το ΤΑΟ [με δικούς μας όρους το μονοπάτι, την μέθοδο καλυτέρευσης του ανθρώπου]:
Στο άκουσμα του ΤΑΟ ο σοφός διερευνά την έκτασή του, ο σκεπτικιστής το ακολουθεί και το καταγράφει, αλλά οι άλλοι ακούγοντας για αυτό θα γελάσουν… αν δεν γελάσουν, δεν θα είναι το ΤΑΟ…
Μερικοί όμως, εκείνοι που ενδιαφέρονται για το πώς και το γιατί του ψυχολογικού τους κόσμου, θα διαβάσουν τις παροιμίες «διαφορετικά».
Δεν είναι δυνατόν να σας κάνω να διαβάσετε κάτι «διαφορετικά». Αυτό είναι δική σας δουλειά και ευθύνη. Εγώ μπορώ να παραθέτω και να εξηγώ λίγο, ανάλογα με την κατανόησή μου.
Ο λόγος είναι [όπως λέει και ο Τσουάνγκ Τσού] ότι:
Δεν μπορείς να μιλήσεις για την θάλασσα με το βατράχι που ζει σε ένα πηγάδι γιατί η γνώση του περιορίζεται στον χώρο που ζει.
Δεν μπορείς να μιλήσεις για τον πάγο με ένα έντομο του καλοκαιριού γιατί η γνώση του περιορίζεται σε μία μόνο εποχή.
Δεν μπορείς να μιλήσεις για το ΤΑΟ με ένα στενόμυαλο γραμματιζούμενο γιατί η γνώση του περιορίζεται σε αυτά που έμαθε.