"Przez 40 lat lub dłużej, nie pamiętam już, robiłem wszystko co mogłem by zapewnić ludziom domy, szpitale, szkoły, kiedy zaś byli głodni - nakarmiłem ich. W Bengazi zamieniłem pustynię w pola uprawne, stając przeciwko atakom tego kowboja Ronalda Reagana, który zabił moją adoptowaną córkę, w czasie kiedy próbował zabić mnie. Pomagałem później moim braciom i siostrom z Afryki finansując Unię Afrykańską. Zrobiłem wszystko co mogłem by pomóc ludziom zrozumieć ideę prawdziwej demokracji, w której komitety ludowe prowadziły nasz kraj. Stale jednak było to za mało jak niektórzy mówili nawet ludzie, którzy posiadali dziesięciopokojowe mieszkania, nowe ciuchy, samochody i meble. Nigdy nie byli usatysfakcjonowani i w swojej chciwości chcieli ciągle coraz więcej. Oni to powiedzieli Amerykanom i innym, że potrzebują „demokracji” i „wolności”, nigdy nie zdając sobie sprawy z tego, że proszą o morderczy system, w którym wielcy pożerają małych. Byli jednak oczarowani tymi hasłami nie zdając sobie sprawy, że w Ameryce nie ma darmowych lekarstw, szpitali, mieszkań, edukacji czy żywności, a jedyne darmowe rzeczy to te, które uda się wyżebrać na ulicy jak miska bezpłatnej zupy wystana w długiej kolejce." - Muammar Gaddafi